Met spring- in-'t veld Jana is het altijd ambiance. Ze combineert haar bachelor Kleuteronderwijs met dansen in wedstrijdteams en is vaak de grappenmaker van de klas. Hoewel Jana van fun houdt, neemt ze haar studies wel serieus. Zelfs als dat betekent dat je dan helemaal in je eentje aan de hogeschool moet starten.
Wie ben jij en wat studeer je bij AP?
Ik ben Jana De Lange, 20 jaar en ik zit in mijn tweede jaar van de bachelor Kleuteronderwijs.
Waarom heb jij voor AP Hogeschool gekozen?
Mijn vriendin en ik wilden allebei graag Kleuteronderwijs studeren. We hebben meerdere hogescholen bezocht tijdens de SID-in en infodagen. Bij AP had ik meteen een goede vibe. De mensen waren vriendelijk, de campus was gloednieuw. Ik voelde mij hier direct heel comfy. En toen ontdekte ik ook nog eens de Starbucks-stand en cafetaria! (lacht) Mijn vriendin heeft uiteindelijk een andere hogeschool gekozen en heeft heel hard haar best gedaan om mij mee te lokken naar daar. Maar ik voelde mij echt goed bij AP. Ik heb dus geweigerd en ben dan maar gewoon op mijn eentje bij AP begonnen.
Wat deed jij in het middelbaar?
Ik heb Bio-esthetiek (schoonheidszorg) gevolgd. Een TSO-richting. Omdat ik nog wel redelijk veel theorievakken kreeg, zoals anatomie, heb ik nog een tijdje getwijfeld om verpleegkunde te gaan studeren. Maar ik wilde toch liever het onderwijs in.
Is jouw overstap naar het hoger onderwijs vlot verlopen?
Ik was altijd al wel een degelijke student, had goede punten. Ik twijfelde eerder aan mezelf. Ik heb lang getwijfeld tussen Kleuteronderwijs en Lager Onderwijs. Gelukkig kan je beide combineren via een flextraject van één extra jaartje. Dat ben ik sowieso nog van plan. Ik ben uiteindelijk met Kleuteronderwijs gestart, omdat ik dacht dat het minder moeilijk zou zijn. Daar heb ik me wel flink aan mispakt. Ik werd heel hard uitgedaagd, maar ik vind het wel superleuk. Achteraf gezien is het eigenlijk supergoed meegevallen. Nu besef ik dus dat ik niet zo hard aan mezelf had moeten twijfelen. Ik had het uiteindelijk net zo goed andersom kunnen aanpakken.
Het was wél heel eng om zo in mijn eentje te moeten starten. Vooral omdat ik pas een volle week later ben kunnen beginnen. Tijdens de eerste week van het academiejaar, was ik nog op reis in Guatemala. De laatste weken van die trip was ik natuurlijk al keihard aan het stressen over mijn eerste schooldag: 'Oh nee, ik weet totaal niet waar ik moet zijn en iedereen gaat al kliekjes en hebben enzo'. Ik had wel al een klaslijst gekregen, dus heb ik die namen opgezocht via Facebook om hen om hulp te vragen. (lacht). Zo ben ik aan de praat geraakt met een medestudente die me op mijn eerste schooldag wegwijs heeft gemaakt. Dus gelukkig is het allemaal in orde gekomen en heb ik ook meteen veel vrienden gemaakt.
Wat was het moeilijkste moment uit jouw opleiding?
Aan het begin van mijn tweede jaar heb ik een flinke dip gehad. Mijn stageplek viel tegen: ik vond het niet zo heel leuk en had ook iets mindere feedback gekregen, terwijl ik wel heel hard mijn best had gedaan. Bovendien ging het thuis ook niet zo heel vlot. Ik heb toen beslist om op kot te gaan, wat een hele aanpassing was. Maar sinds ik op kot zit en meer op eigen benen kan staan, heb ik opnieuw meer zin en energie gekregen - ook in school. Sindsdien ben ik er gelukkig weer bovenop geraakt. In het tweede jaar hebben we ook meer zelfstudie in ons curriculum, dus tijdens die vrije momentjes neem ik het er wel ook eens wat vaker van. (lacht)
Heb jij ooit gebruik gemaakt van de extra ondersteuningsfaciliteiten?
AP organiseert veel interessante initiatieven rond stressmanagement, goede communicatie, … Zelf vind ik mentale gezondheid erg belangrijk. Toen het thuis even stroef liep, ben ik zelf ook een tijdje naar een therapeut gegaan. Maar helaas kost dat veel geld. STUVO (Dienst Studentenvoorzieningen) biedt ook gratis of goedkoop psychologische ondersteuning aan. Dus als ik het (opnieuw) nodig zou hebben, zou ik die stap zeker wel zetten.
Heb je zelf nog goede raad voor studenten?
Durf vragen stellen, dat durfde ik zelf ook niet zo goed in het begin. Een bezoek aan de SID-in is zeker ook een aanrader. Ik heb zelf ook heel lang getwijfeld over mijn studiekeuze. Tijdens de SID-in kan je in één keer alle richtingen ontdekken, al eens praten met studenten en lectoren, en krijg je dus in één klap superveel informatie over vanalles en nog wat ... Dat bezoek heeft mij echt enorm vooruitgeholpen. Sindsdien was ik eigenlijk min of meer overtuigd dat ik bij AP wilde studeren.
Wat is het mooiste moment uit jouw opleiding?
Vorig jaar had ik slechts één vak waarvoor ik tweede zit had. Dat was niet echt een herexamen, maar gewoon een taak die ik moest herwerken. Toen ik aan de opleiding begon, was ik wel wat onzeker: ‘Gaat mij dat wel lukken?’. Maar ik was er meteen van de eerste keer op al mijn examens door. Dat had ik echt nooit gedacht. Dus toen was ik wel echt keitrots op mezelf.
Wat betekent #laatzienwatinjezit voor jou?
Ik heb 7 jaar lang cheerleading gedaan, maar ben er op een gegeven moment mee gestopt omdat de fun er wat af was. Sinds vorig jaar ben ik opnieuw gestart met dansen. Ik wou het eigenlijk gewoon voor mijn plezier doen, maar intussen ben ik - op vraag - lid geworden van twee wedstrijdteams. Zo ben ik op korte tijd helemaal in het danswereldje gerold. Ik had niet verwacht dat dat nog in mij zat, maar ik krijg veel complimenten en ben mezelf volop aan het ontplooien.
Wat heeft dat met AP te maken, denk je wellicht. (lacht) Maar dit heeft mijn zelfvertrouwen een flinke boost gegeven. In ons curriculum zit o.a. Lichamelijke Opvoeding. Voor dat vak moesten we vorig jaar een dansoptreden geven. Hierbij kwam mijn ervaring natuurlijk meteen van pas. Iedereen vroeg me om tips en ik mocht de leiding nemen, dus zo ontdekte ook weer nieuwe kwaliteiten in mezelf.
Wat zijn jouw plannen en/of dromen voor de toekomst?
Sinds mijn reis naar Guatemala heb ik de reismicrobe te pakken. Dus ik zou sowieso nog wat meer van de wereld willen zien. Gelukkig kan je reizen vrij goed combineren met lesgeven. Ik wil ook dolgraag op buitenlandse stage gaan (3 maanden) tijdens mijn laatste jaar. Daar ben ik al een tijdje voor aan het sparen. Peru staat bovenaan mijn lijstje, afwachten of het lukt.
Sowieso wil ik het liefst naar een ontwikkelingsland trekken of toch zeker met kwetsbare kinderen werken. Ergens waar ze echt hulp nodig hebben, zodat ik iets kan teruggeven. Als ik toch terug in België zou belanden, zie ik mezelf nog wel in het bijzonder onderwijs of misschien zelfs in de zorg aan de slag gaan.
Ook het verhaal van onze andere AP-gezichten ontdekken? Dat kan hier.
