Studente Kylie kreeg steeds weer te horen dat studeren niet in haar zat. Maar ze bewees het tegendeel! Ze stopte met werken, ruilde haar thuisbasis Nederland in voor Antwerpen, schreef zich in voor de bachelor Sociaal Werk, én behaalt binnenkort haar diploma. Haar wijze raad: Laat je nooit vertellen wat er wel of niet in je zit: daar kom je zelf wel achter!
Wie ben je en wat studeer je bij AP?
Ik ben Kylie Bollegraf, 30 jaar. Ik kom uit Nederland en studeer deze zomer af in de bachelor Sociaal Werk, afstudeerrichting Sociaal-Cultureel Werk.
Waarom heb jij als Nederlandse student voor AP Hogeschool gekozen?
Ik wilde sowieso graag Sociaal Werk doen, maar dan met een specialisatie binnen kunst en cultuur. Die opleiding boden ze enkel in België aan.
Ik ben me bij verschillende scholen gaan informeren, maar tijdens de infodag van AP had ik meteen een goed gevoel. De mensen waren vriendelijk, alles werd heel grondig uitgelegd, de invulling van de opleiding sprak me aan ... Je moet vooral de juiste klik hebben, en die was er voor mij gewoon. Ik voelde me bij AP meteen op m'n plek, dus voor mij was het toen eigenlijk onmiddellijk al beslist.
Jij kwam niet recht van de schoolbanken, hè?
Nee, ik had al een tijdje gewerkt. Samen met twee partners runde ik een lunchbar met catering en take-away: koffie, broodjes, salades ... Dat was leuk, maar ik wilde eigenlijk toch graag meer uit m'n leven halen, mezelf verder ontplooien.
Omdat ik dyscalculie heb, kreeg ik al van jongs af aan te horen dat ik dom was, dat ik niets kon ... 'Vergeet studeren maar. Dat hoef je niet eens te proberen. Dat is gewoonweg geen optie ...' Daarom ben ik destijds gewoon gaan werken. Maar ik wilde meer doen met wat ik dan wél kon.
Was het een grote stap om opnieuw te gaan studeren?
Ja, een héél grote stap. Studeren bij AP heeft me regelmatig stevig uitgedaagd. Mijn eerste jaar was echt verschrikkelijk! (lacht) Ik had het een beetje onderschat, met een heleboel herexamens als gevolg. Dat was overdonderend. In eerste instantie was het zeker strugglen. Ik had 6 jaar gewerkt en wist gewoon niet meer hoe ik juist moest studeren.
Daarnaast was ook mijn verhuis naar België een hele aanpassing. Ik vertoef graag in andere landen en culturen, hou van reizen en ga op citytrip wanneer het maar kan. Toen ik naar Antwerpen trok, dacht ik: 'Ooh, iedereen spreekt hier gewoon Nederlands, dus dat zal wel hetzelfde zijn. Dat komt wel goed!" (lacht) Nou, daar ben ik flink tegenaan gelopen in het begin. De school, de manier van lesgeven, de mentaliteit ... Alles is gewoon anders. Ik heb echt wel wat tijd nodig gehad om aan alles te wennen.
Wat was het moeilijkste moment uit jouw opleiding?
Toch wel mijn eerste jaar, omdat ik toen voor het merendeel van mijn examens niet geslaagd was. Toen was er plots weer dat stemmetje: 'Goh zie je nu wel: ze hebben gelijk. Ik kan het (toch) niet.' Maar ik heb doorgezet. En net toen het na die zware periode weer een beetje beter begon te gaan, kreeg ik plots statistiek op m'n bord. Tja, dat is natuurlijk de hél - al helemaal als je zoals ik dyscalculie hebt! (lacht) Toen heb ik opnieuw even alles op alles moeten zetten om de moed niet te verliezen.
Heb jij ooit gebruik gemaakt van de extra ondersteuningsfaciliteiten bij AP?
Ik werkte nog naast mijn opleiding, dus dat maakte het extra zwaar. Een van mijn docenten zei toen: 'Waarom vraag je niet gewoon een individueel traject aan? Zo kan je je programma of studielast op jouw tempo afstemmen. Dat is allemaal mogelijk bij AP.' Dat was wel even een aha-momentje. Zo van okéé, ik hoef dus helemaal niet te stoppen?! (lacht) Samen hebben we dan de opties bekeken.
Ik heb gelukkig een heel goede band met mijn lectoren. Ze hebben me altijd volop gesteund en aangemoedigd: Komaan, je kunt het! Bij AP kan je met alle vragen overal terecht én word je ook echt geholpen. Dus dat is heel fijn.
Intussen ben je zelf ook APbassadeur geworden?
Ja, ik ben gescout in de cafetaria. Ik had net het examen 'Politiek en sociaal beleid van België' achter de rug. Dat was als Nederlandse student echt een ver-schrik-ke-lijke opgave! (lacht) Daar zat ik dan te bekomen: doodmoe, ik leek wel een zombie. En toen kreeg ik plots te horen: 'Hey, wij zien jou eigenlijk wel als gezicht van de hogeschool.' (lacht)
Toen ik mijn foto metersgroot op de campus zag hangen, was dat best grappig. Het onthaalpersoneel op de campus zwaait altijd naar me, en ik ben ook al een paar keer herkend - ooit zelfs in de McDonalds. Dan vragen mensen me: 'Heey, ben jij niet dat meisje van de posters?' Mijn klasgenoten grappen dan steeds van: 'Ohja, we waren even vergeten dat we met Beyoncé op stap waren.' (lacht)
Maar ik ben natuurlijk vooral heel trots. Omwille van mijn dyscalculie heb ik altijd te horen gekregen dat ik dingen niet kon. Maar dat ís gewoon niet zo. Nu heb ik zoiets van: kijk maar wat ik allemaal kan en wat ik allemaal bereikt heb.
Heb jij zelf nog goede raad voor studenten?
Een stad als Antwerpen is natuurlijk één grote party field. Dus probeer dat op de juiste manier te combineren met je studies. Geniet van je studentenleven.Je mag natuurlijk absoluut wat fun beleven. Maar neem je studies ook echt serieus. Want de kennis en vaardigheden die je nu tijdens je studies ontwikkelt, komen de rest van je leven van pas.
Wat zal je altijd bijblijven uit jouw opleiding?
Dit laatste stukje voor de finish. Het was een heel druk en zwaar semester: je moet een hele hoop projecten en theorievakken afleggen voor je op je eindstage gaat. Maar het was ook het eerste semester dat ik op al m'n onderdelen geslaagd was. Toen besefte ik plots: ik bén er! Ik heb m'n studiepunten binnen. Ik ga afstuderen. Dit gaat me gewoon lukken. Niemand gaat me ooit nog vertellen dat ik iets niet kan!
Intussen ben ik ook terug in Nederland voor mijn stage. Da's ook heel fijn. Binnen AP doe ik een Erasmus, maar voor mij is het gewoon thuis. (lacht) Ik merk wel dat ik door mijn opleiding in België net iets anders ben opgeleid dan de Nederlandse stagiair(e)s. Nu kan ik al wat ik bij AP geleerd heb in Nederland opnieuw integreren. Dat is ook wel een troef.
Wat betekent #laatzienwatinjezit voor jou?
Iedereen is anders. Niet elke student wandelt de campus binnen en doet het maar. Daar werd ik in het begin ook vaak onzeker door. Dan had ik keihard m'n best gedaan om vervolgens net een 10 te scoren, terwijl klasgenoten 18/20 haalden en doodleuk zeiden dat ze er eigenlijk niets voor gedaan hadden. Laat je daar niet door uit het veld slaan, maar doe gewoon je eigen ding.
Omwille van mijn rekenstoornis kreeg ik steeds weer te horen: jij kan dit niet, jij kan dat niet ... Maar laat je gewoon nooit vertellen wat er wel of niet in je zit: daar kom je zelf wel achter! Ontdek op je eigen tempo waar jouw talenten liggen en laat ze dan maar zien. Je zal waarschijnlijk wel een paar keer op je bek gaan, zoals we in Nederland zeggen. Maar ga dan gewoon door. En als het er toch niet inzit, dan is er altijd wel weer een alternatief om iets anders te doen waar jouw talenten dan wel liggen. Dus geef vooral niet op!
Wat zijn jouw plannen en/of dromen voor de toekomst?
Als ik afstudeer, wil ik eerst even terug naar Nederland. Want ik heb mijn familie natuurlijk enorm gemist de voorbije drie jaar. Maar tegelijkertijd ligt mijn hart ook wel een stukje in Antwerpen. Ik heb hier ook een leven opgebouwd, met vallen en opstaan. Dus als de juiste kans zich zou voordoen, zou ik zeker overwegen om in Antwerpen te blijven. Ik ben sowieso heel blij dat ik de stap gezet heb om opnieuw (bij AP) te gaan studeren.
Ook het verhaal van onze andere AP-gezichten ontdekken? Dat kan hier.
