Dit academiejaar ging bij AP een gloednieuw postgraduaat Vrijwilligerswerk van start in samenwerking met de vzw Give A Day. Met een sterke focus op coaching en werving van vrijwilligers bleek deze opleiding meteen een succes. Naar aanleiding van de week van de vrijwilliger laten wij enthousiaste studenten Heidi en Elke aan het woord. Hoewel ze allebei al meer dan 10 jaar ervaring met vrijwilligerswerk op hun teller hebben staan, hebben ze toch nog heel wat bijgeleerd tijdens deze opleiding. "Vrijwilligers hebben een groot gouden hart en zijn werkelijk onmisbaar. Dankzij het postgraduaat Vrijwilligerswerk kunnen we nog gerichter aan de slag gaan."
Hoe is jullie passie voor vrijwilligerswerk ontstaan?
Heidi: Mijn passie voor vrijwilligerswerk is eigenlijk heel toevallig ontstaan. Ik ben maatschappelijk werker van opleiding en zocht op mijn 23ste naar een job in de sociale sector. Toen ben ik bij het Belgisch Centrum voor Geleidehonden beland in een administratieve functie. We waren daar maar met zes werknemers en verder allemaal vrijwilligers. De belangeloze inzet van de vrijwilligers voor het centrum vond ik zo mooi! Mijn belangstelling groeide met de dag en daarom mocht ik na verloop van tijd de coördinatie van de vrijwilligers op mij nemen. Na 12 jaar was het tijd voor iets anders en ging ik op zoek naar een job als vrijwilligerscoach. Ondertussen startte ik ook zelf als vrijwilliger bij verschillende organisaties, omdat ik ook zelf graag mijn steentje wil bijdragen.
Elke: Mijn passie startte bij de plaatselijke jeugdbeweging KSA, waar ik op mijn 17e leidster werd. Nadien ben ik ook nog enkele jaren meegegaan als kookouder tijdens kampen en weekends. Eigenlijk heb ik dat gezien van mijn grootmoeder. Zij heeft altijd veel vrijwilligerswerk gedaan en was aangesloten bij OKRA en Femma. Na mijn studies ben ik gestart als vrijwilligerscoördinator bij een oppasdienst en Mindermobielecentrale voor een gemeentebestuur. Ik had nog geen ervaring maar ik ben daar uitstekend opgevangen. Ik kreeg heel veel kansen en heb de werking van A tot Z zelf mogen uitbouwen: inschrijven, verzekeringen, betalingen, vormingen, daguitstappen ... Noem maar op. Daarnaast deed ik ook de kleinschalige oppasdienst. Dat heb ik 10 jaar met hart en ziel gedaan, ik heb nu nog steeds contact met vrijwilligers van toen. Maar onze wegen liepen te hard uit elkaar, waardoor ik op zoek ging naar iets nieuws.
Bij welke organisatie werken jullie momenteel?
Elke: Ik werk als verantwoordelijke oppas bij i-mens voor de oppasdienst (dag en nacht). Ik ben verantwoordelijk voor de intakegesprekken, evaluatiegesprekken, huisbezoeken en werving van klanten en vrijwilligers voor de regio Hasselt. In totaal leiden we met vijf collega’s het vrijwilligerswerk in de provincie Limburg.
Heidi: Ik ben educatief medewerker bij de Christelijke Mutualiteit bij de dienst Zorgend Vrijwilligerswerk. Die dienst zorgt ervoor dat mensen langer thuis kunnen blijven wonen. We stellen oppas-, vervoers- en administratieve vrijwilligers ter beschikking. Zo wordt ook de mantelzorger ontlast, want 24/7 voor iemand zorgen kan heel intens zijn. Ik ben zelf ook mantelzorger geweest. Mijn nichtje heeft anderhalf jaar bij mij thuis ingewoond, dus ik weet wat er komt bij kijken. Daarom vind ik het ook ontzettend mooi dat mensen zeggen dat ze vrijwillig voor een aantal uurtjes een persoon gezelschap willen houden, mee uit wandelen nemen, ....
Waarom sprak het postgraduaat vrijwilligerswerk jullie aan?
Heidi: Ik zag een mailtje passeren waarin de opleiding werd voorgesteld. Voorheen bestond er geen specifieke langlopende opleiding over hetgeen waarmee ik al 14 jaar bezig was. Mijn aandacht was dus meteen getrokken. Het leek me ideaal om zo'n theoretisch kader mee te krijgen. Voor de opleiding volgde ik vooral mijn buikgevoel. Nu ga ik gerichter aan de slag. Maar het grootste pluspunt zijn de medestudenten, wij zijn allemaal vrijwilligerscoördinatoren dus je leert enorm veel van elkaar. Ook de lectoren hebben veel ervaring met het werken met vrijwilligers.
Elke: Ik merkte in die vijftien jaar dat je toch vaak aan hetzelfde stramien vasthoudt. Omdat het werven van vrijwilligers steeds moeilijker wordt, hoopte ik in de opleiding andere manieren te ontdekken om vrijwilligers te kunnen bereiken en aan te trekken. Gezien de opleiding deels focust op wervingscommunicatie was mijn interesse meteen getriggerd. We hebben ook maar één dag les in de week, waardoor ik deze opleiding ook prima kan combineren met mijn werk en gezinsleven. De opleiding voldoet ruimschoots aan mijn verwachtingen. Ik heb al veel nieuwe dingen geleerd, hoewel ik al verschillende jaren ervaring heb in het vrijwilligerswerk.
Welke inzichten uit het postgraduaat passen jullie momenteel al toe?
Heidi: Vooral op het vlak van coaching pas ik al nieuwe inzichten toe. Nu ken ik de structuur van een coachingsgesprek en weet ik hoe ik dit precies moet aanpakken. Uiteraard blijf ik ook nog voor een stuk mijn buikgevoel volgen, maar ik gebruik de handvaten die ik tijdens de opleiding kreeg. In het kader van werving van nieuwe vrijwilligers leerde ik ook heel wat bij. Bijvoorbeeld dat meten heel belangrijk is: via welk wervingskanaal komen er vrijwilligers tot bij ons? Vroeger was dat eerder nattevingerwerk.
Elke: De nieuwe communicatiekanalen zijn de belangrijkste zaken die ik zou willen toepassen. Omdat i-mens een grote organisatie is, kan dat niet meteen. Van zodra mijn eindwerk is afgerond, gaan we samen rond de tafel zitten en kijken wat mogelijk is. Naast de lectoren leer je ook veel van de andere studenten. Er is een mooie onderlinge wisselwerking waarbij je veel handige tips krijgt.
Wat willen jullie via dit postgraduaat vrijwilligerswerk zeker nog bijleren?
Heidi: Ik verwacht vooral nog extra theoretische achtergrond die ik kan delen met mijn collega’s. Niet alleen op mijn dienst maar ook op de andere vrijwilligersdiensten van CM. Zodat we alle tips en tricks kunnen integreren in onze job.
Elke: Ik kijk ernaar uit om ook mijn communicatieskills te verbeteren, zodat we vacatures nog beter kunnen invullen. Momenteel zijn onze vacatureteksten vrij algemeen, maar binnenkort kan ik ze hopelijk gerichter opstellen en invullen. Soms zijn de situaties immers erg specifiek. Dan zoeken we bijvoorbeeld mensen voor een job als dagoppas, maar blijkt dat de klant een rolstoelgebruiker is die graag wil gaan duiken. Daar is de doorsnee dagoppas natuurlijk niet altijd voor te vinden.
Aan wie zou je het postgraduaat vrijwilligerswerk aanraden?
Heidi: Vooral voor vrijwilligerscoaches en -coördinatoren is deze opleiding ideaal.
Elke: Ik zou dit postgraduaat aanraden aan mensen die al in het vrijwilligerswerk actief zijn of net opstarten en feeling met de sociale sector hebben.
Hebben jullie nog een boodschap naar aanleiding van de Week van de Vrijwilliger?
Heidi: Voor iedereen die vrijwilligerswerk doet: bedankt vanuit de grond van mijn hart! Ik vind het fantastisch dat jullie dit belangeloos en vanuit eigen intrinsieke motivatie doen. Voor de mensen die nog geen vrijwilligerswerk doen: probeer het zeker eens als je nog wat ruimte vrij hebt in je agenda. Er is vrijwilligerswerk op allerlei vlakken.
Elke: Vrijwilligers hebben een groot gouden hart en zijn werkelijk onmisbaar. Zij houden onze maatschappij mee draaiende. Helaas beseffen politici dit nog steeds onvoldoende.
Voel je het zelf ook kriebelen?
- Ben jij vrijwilligerscoach- of coördinator en heb je interesse in het postgraduaat vrijwilligerswerk? Neem dan zeker eens een kijkje op de opleidingspagina voor meer informatie.
- Zin om zelf als vrijwilliger aan de slag te gaan? Surf dan snel naar de vrijwilligerswerking van de Christelijke Mutualiteit of van i-mens, zij kunnen altijd helpende handen gebruiken.
