Met dit onderzoeksproject willen we het tekenen actualiseren en vernieuwen. Dit zal gebeuren op basis van een onderzoek dat sterk vanuit de artistieke praktijk vertrekt waarbij een nauwe samenwerking zal zijn met de Pennsylvania Academy of Fine Arts te Philadelphia.
Het project bestaat uit de intermenselijke, interdisciplinaire, inter-institutionele, en voor het eerst internationale én intercontinentale samenwerking. Het samenwerken is toegespitst op de afwisseling tussen traditioneel modeltekenen en digitale toepassingen die over de continenten heen simultaan ingrijpen in het tekenproces van verschillende kunstenaars op de twee locaties, om op deze wijze te experimenteren met vernieuwing binnen het traditionele métier tekenen.
Beide academies zullen samenwerken in het organiseren van een reeks aaneensluitende tekensessies. Continu wordt daarbij een digitale (visuele en auditieve) verbinding onderhouden. Dit gebeurt op zo’n wijze dat interactie kan plaatsvinden waardoor de deelnemers van de ene partij kunnen deelnemen aan de sessies van de andere partij, en vice versa. Daarnaast is er ook de mogelijkheid voor beide partijen om ideeen en praktijken met betrekking tot het métier tekenen uit te wisselen en toe te lichten aan de andere participanten.
Onderzoeksvragen:
Binnen het kader van dit artistieke project, worden twee specifieke onderzoekselementen binnengebracht.
Enerzijds komen er onderzoeksvragen aan bod die gericht zijn op de ontwikkeling van het tekenen zelf. Welke impact heeft een projectmatig tekenproject op het verwerven van de teken-competenties van studenten? Hoe verandert de tekentaal in een periode van 24 uur? Hoe handelt een jong kunstenaar in een ruimte die hij deelt met lotgenoten gedurende 24 uur? Hoelang kan een jong kunstenaar van vandaag zich concentreren en productief blijven? Wat is de invloed van een intense vorm van samenwerken gedurende 24u op het resultaat? Hoe evolueert zijn/haar werk gedurende 24 uur? Hoe tekenen we elk uur van de dag? Wat zijn de moeilijke momenten? Kan vermoeidheid leiden tot verassingen? Kan de bewuste aanpak overgaan in intuïtieve invulling? M.a.w. op een gestuurde manier zoeken naar controleverlies, met interessante gevolgen?
Anderzijds wordt het tekenonderwijs, in zijn huidige vorm, opnieuw in vraag gesteld. Hoe kan het tekenonderwijs, binnen een opleiding beeldende kunsten, in de 21ste eeuw zijn relevantie behouden? Hoe kan het vernieuwd en geactualiseerd worden? Hoe kan je digitale tools integreren in het tekenonderwijs? En heeft dit een aantoonbare meerwaarde naar de ontwikkeling van het tekenen bij de studenten?
Methodiek:
Om tot antwoorden te komen op bovenstaande vragen, zal gedurende het project een analyse gemaakt worden van de aanhoudende stroom van tekeningen (die telkens in de lange gangen worden opgehangen, zodat de analyse visueel mogelijk wordt). Daarnaast zal, via gesprekken tussen studenten, docenten en onderzoekers, ook feedback worden gevraagd over het experiment op zich. Daarin wordt dan gepolst naar zowel de artistieke meerwaarde van het project als naar de mogelijke meerwaarde van het project voor de actualisering van het tekenonderwijs. Voorafgaand aan het project wordt de relevante literatuur doorgenomen. Deze kan nog tot bijsturingen in de methodiek leiden. Na afloop van het experiment wordt gerapporteerd en worden de mogelijkheden tot het publiceren van de resultaten bekeken.