Probleemstelling
De verpakkingsindustrie is – zoals de hele grafische sector – de afgelopen jaren grondig gewijzigd. Denk aan het milieuaspect, de steeds korter wordende runs, de toenemende personalisatie en de technologische mogelijkheden die blijven groeien. Het is een veelzijdige, erg boeiende sector die complexer is dan het ‘gewone’ drukwerk (als dat al bestaat), er zijn meer technische specificaties en valkuilen.
Het is voor die industrie vaak moeilijk mensen te vinden die over de juiste competenties en kennis beschikken. Daarnaast blijkt dat er op de werkvloer nog steeds veel ontwerpen worden aangeleverd die technisch niet haalbaar zijn. Met dit onderzoek willen we een bijdrage leveren om deze discrepantie weg te werken.
Centrale onderzoeksvraag
“Waar moeten vormgevers die vertrouwd zijn met tweedimensionale grafische concepten zich van bewust zijn, zodat hun concepten en ontwerpen ook effectief uitvoerbaar zijn in het geval van driedimensionele dragers?”
Of anders gezegd: Als grafische vormgevers (2D-mensen) ontwerpen maken voor verpakkingen (3D-wereld), waar struikelen ze over? Wat zijn de typische pijnpunten in Structural Design?
Methode
Er wordt aan de hand van deskresearch een beeld geschetst van het groter plaatje. Wat komt er allemaal samen in zo’n Structural Design? De vormgevers, drukkerijen, converters,… zoveel mogelijk betrokken partijen worden gehoord.
Inzichten worden vergaard door middel van (hands-on) case studie(s) en prototypes. Door middel van een vlakbedplotter die voldoet aan de huidige industriestandaard (om het proces zo goed mogelijk te simuleren), worden testen gedaan om inzicht te krijgen in de meest voorkomende struikelblokken.