>> Valentijn professioneel
- Opleiding: Bachelor Orthopedagogie
- AP-interessedomein: Mens & Maatschappij
- Huidige job: Praktijkgerichte orthopedagoog in de psychiatrische afdeling van de gevangenis van Antwerpen
Al in het middelbaar liet Valentijn Dekeyser nooit iemand in de kou staan. Hij was er altijd voor zijn vrienden die het minder goed hadden. Nadat Valentijn eerst een ‘gemakkelijke’ studie koos die hem niet lag, volgde hij uiteindelijk zijn passie en vond hij een opleiding die hem wél raakte. Nu maakt hij het verschil voor psychiatrische cliënten als praktijkgerichte orthopedagoog in de gevangenis.
Jouw studiekeuze bepaalt op welke manier jij later impact maakt. Maar wat als je nog niet weet hoe jij het verschil wil gaan maken? Een tip: laat je leiden door je passies en talenten. Hoe je dat dan concreet aanpakt? Wel, zes AP-alumni vertellen je graag hoe zij hun studiekeuze maakten. En hoe ze daarmee vandaag het verschil maken.
“Ja! In het middelbaar had ik veel vrienden die in armoede of moeilijke thuissituaties opgroeiden. Ik zag hun verdriet en merkte dat ze met enorm veel vooroordelen te kampen hadden. Dat vond ik super oneerlijk en dus wilde ik zo goed mogelijk helpen. Door er voor ze te zijn, naar hen te luisteren, of bij mij thuis te laten logeren. En ik besefte al snel dat ik mij ook later wilde inzetten voor mensen die het moeilijk hebben.”
“Ik ben orthopedagoog in een gevangenis en werk op de psychiatrische afdeling met geïnterneerden. Dat zijn mensen die vaak uit heel moeilijke situaties komen of hevige dingen hebben meegemaakt. Denk aan vluchtelingen of mensen met een psychose. Elke dag bouw ik aan een vertrouwensbrug tussen mijn cliënten en de buitenwereld, zodat ze niet vervreemden van de maatschappij.
Daarnaast probeer ik hun vertrouwen in hulpverlening te herstellen. De mensen waarmee ik werk zijn vaak naar de gevangenis gestuurd omdat ze een strafbaar feit hebben gepleegd in hun vorige instelling. Doordat ze daar ‘weggestuurd’ zijn, hebben ze hun vertrouwen in hulpverlening verloren. Dat probeer ik te herstellen door ze zo positief mogelijk te benaderen. Is het vertrouwen terug? Dan kunnen we hen veel beter behandelen.”
“Via mijn opleiding! Daarin leerden we veel over het belang van participatie. In instellingen, zoals een gevangenis, worden cliënten heel passief gemaakt. Ze krijgen weinig controle over hun leven, bijna alles wordt voor hen bepaald: hun menu, dagritme, activiteiten …
Mijn docenten hamerden erop hoe belangrijk het is om een persoon zelf keuzes te laten maken. Want zo help je hen hun leven weer in eigen hand te nemen. Dat vond ik super interessant en ik besefte vrijwel meteen dat ik anderen heel graag op een participatieve manier wilde helpen. In de gevangenis vond ik daarvoor de perfecte job.”
“Ik leerde hoe je een gezond ‘therapeutisch klimaat’ opzet. Mijn team en ik zorgen van maandagochtend tot vrijdagmiddag voor een kwalitatieve tijdsbesteding. Ook passen we procedures aan om cliënten zo goed mogelijk te kunnen helpen. We proberen bijvoorbeeld gedetineerden met psychische problemen op andere afdelingen, toe te laten op die van ons.”
“Ja, maar die tip vraagt om een korte intro. In het middelbaar deed ik allesbehalve mijn best. Ik had geen zin om te leren. Toen ik een studiekeuze moest maken, keek ik daarom enkel naar ‘eenvoudige’ opleidingen. Ik koos voor een technische opleiding, maar dat bleek natuurlijk al snel de verkeerde keuze: ik miste het menselijke contact enorm.
Kies voor een opleiding die je interesseert en raakt. De rest volgt vanzelf.
Na één jaar switchte ik naar Orthopedagogie, een opleiding die wél bij mij paste. De lessen waren zo interessant dat ik automatisch mijn best ging doen – ook al moest ik ervoor werken. In het laatste jaar had ik heel goede punten en besefte ik dat ik eigenlijk wel goed was in school. Daarom mijn tip: kies voor een opleiding die je interesseert en raakt. De rest volgt vanzelf.”