Anderen empoweren? Dat is wat Marijne het liefste doet. Ze koos na haar diploma Toegepaste Psychologie dan ook voor een extra bachelor in Sociaal Werk. Wil na haar studies dolgraag aan de slag als zorgondersteuner in het onderwijs. En ijvert in haar vrije tijd actief mee voor body positivity en feminisme.
Wie ben je en wat studeer je?
Ik ben Marijne Van Boeckel, 23 jaar. Ik heb al een bachelordiploma Toegepaste Psychologie behaald en volg nu bij AP nog een bachelor Sociaal Werk - Maatschappelijk Werk in verkort traject.
Wat heb jij in het middelbaar gevolgd?
Een beetje van alles eigenlijk. In het 1e middelbaar heb ik gekozen voor kunstsecundair onderwijs (KSO). Dat was vooral zingen, dansen en acteren, maar ik kon eigenlijk niet zingen of dansen. (lacht) In het 3e jaar werd ik dan ook doorverwezen naar Sociaal-Technische Wetenschappen (TSO), maar dat vond ik te algemeen. Vanaf het 5e jaar maakte ik de overstap naar Jeugd- en gehandicaptenzorg en dat was meer mijn ding. In die richting kwam onder meer een beetje pedagogie en psychologie aan bod en die vakken prikkelden mijn interesse enorm.
Hoe vond jij de overstap van secundair naar hoger?
Best moeilijk. Toen ik mijn middelbaar diploma behaalde, was ik maar 17 en nog heel hard zoekende. Hoewel ik al sinds de lagere school wist ik dat ik iets met mensen wilde doen, vond ik het heel lastig om de knoop door te hakken. Ik hou van werken met kinderen en jongeren en heb zelf ook lang gedacht dat ik later leerkracht wilde worden, maar zo echt voor de klas staan was toch niet waar mijn hart lag. Journalistiek heb ik ook even overwogen, want ik schrijf al sinds jongs af aan graag en zet mijn pen in mijn vrije tijd met veel plezier in om thema’s als body positivity en feminisme bespreekbaar te maken. Maar echt de journalistiek in? Nee, dat zei me ook niets. Kortom, ik wist het gewoon écht niet en voelde me dus eigenlijk nog niet klaar om naar het hoger te gaan.
Uiteindelijk ben ik na lang twijfelen op een andere middelbare school nog een 7e jaar Thuis- en Bejaardenzorg (BSO) gaan volgen. Ik had al veel ervaring met kinderen en jongeren en wilde zien of een oudere doelgroep mij ook iets zei. Op die school hadden ze zoiets van ‘Huh jij hebt toch al een middelbaar diploma? Waarom doe je dit?’ En ja, als ik daar nu op terugblik, denk ik inderdaad dat ik toen net zo goed al in het hoger had kunnen starten. Maar door dat extra jaar heb ik wel beter zicht gekregen op wat mijn interesses en mogelijkheden waren, heb ik heel wat mensen leren kennen, heb ik nieuwe dingen bijgeleerd én ook heel wat stage-ervaring opgedaan … Ik zie het dus niet als een verloren jaar.
Na dat extra jaartje middelbaar startte je uiteindelijk aan de hogeschool?
Toen ik mijn tweede middelbaar diploma op zak had, was mijn interesse voor psychologie nog steeds erg groot. Statistiek is niet mijn sterkste kant, dus unief zag ik niet zitten. Toegepaste Psychologie sprak me wel aan. Na de nodige research heb ik bewust gekozen voor een professionele bachelor om die goede mix van theorie en veel praktijk te hebben. Je merkt soms wel dat er op graduaten en professionele bachelors wat wordt neergekeken, omdat ze erg praktijkgericht zijn. Maar ze zijn echt niet minderwaardig aan academische opleidingen.
Je bent zelfs voor een 2e bachelor gegaan?
Omdat ik mijn diploma in volle coronacrisis heb behaald, vond ik helaas niet meteen de job die ik wou. Daarom heb ik heel last minute beslist om toch nog verder te studeren. Amper een week voor het academiejaar begon heb ik die knoop pas doorgehakt, maar AP heeft me gelukkig heel goed ontvangen en ondersteund. Ze hebben echt de tijd genomen om mij wegwijs te maken in alles. Ze gaven me het gevoel: ‘Oké, je hebt je keuze laat gemaakt, maar er is sowieso een plekje binnen AP voor jou en daar gaan wij mee voor zorgen.’ Dat apprecieerde ik echt ontzettend, want ze hadden evengoed kunnen zeggen zoek het zelf maar uit ...
Waarom heb jij voor AP Hogeschool gekozen?
Ik vind het fijn dat AP echt laat zien dat ze er voor alle studenten zijn. Je merkt echt dat er een divers publiek naartoe komt. De maatschappij wordt op een correcte manier afgespiegeld in AP Hogeschool. Dat zie je ook als je op de campus rondloopt: je komt mensen tegen met gekleurd haar, een hoofddoek, piercings, tattoos, een aparte kledingstijl, jong, oud … Noem maar op. Bovendien wordt dit ook niet in vraag gesteld of per se benoemd. Het is niet ‘Hey, daar is Marijne, die met haar rood haar.’ Maar gewoon: ‘Hey daar is Marijne en that’s it’. Dat vind ik superbelangrijk. Het geeft me ook het gevoel dat ik hier op mijn plek zit.
Wat is jouw ultieme advies voor studiekiezers?
Ik denk dat je vooral niet te hard moet afgaan op wat je vrienden of broers/zussen doen. Als studiekiezer pin je je soms wat te hard vast op wat anderen doen, maar dat is niet altijd per se wat jij wil doen. Iedereen is uniek: jij hebt je eigen kwaliteiten, interesses en dromen, en het is belangrijk om daaraan vast te houden.
Mijn klasgenoten kozen allemaal zonder veel twijfelen voor Kleuter- of Lager onderwijs, maar ik ben als enige uit mijn klas Toegepaste Psychologie (en nu ook Sociaal Werk) gaan studeren. In het begin voelde dat best eng en alleen, maar ik heb nog geen seconde spijt gehad. Ik deed veel nieuwe kennis op, bouwde vriendschappen op die nog jaren zullen duren … Kortom, ik beleef(de) echt de tijd van mijn leven!
Wat zijn jouw plannen of dromen voor de toekomst?
Toen ik na 2 middelbare diploma’s aan een tweede bachelor begon, kreeg ik wel regelmatig te horen ‘Amai zeg, jij blijft maar bezig. Ga je ook nog voor een master?’ Maar nee nee, ik ga niet meer voor een master. (lacht) Tijdens mijn opleiding Toegepaste Psychologie heb ik ontdekt dat mijn hart echt ligt bij zorgcoördinatie: het ondersteunen van leerlingen met leermoeilijkheden, een moeilijke thuissituatie … Ik ga binnenkort mijn eindstage Sociaal Werk doen bij een CLB (Centrum voor Leerlingenbegeleiding) in Antwerpen en hoop stiekem dat ik daar aan de slag kan gaan of dat dit misschien deuren opent naar leerlingenbegeleiding op een lagere of middelbare school.
Wat betekent ‘Laat zien wat in je zit’ voor jou?
Ik heb het gevoel dat je bij AP op een aangename manier wordt uitgedaagd om verder te kijken dan je neus lang is. We zijn vaak sterk gefocust op onze eigen ervaringen: hoe wij de wereld zien en beleven, maar bij AP word je uitgedaagd om op meerdere manieren naar dingen te kijken en daarover in dialoog te gaan. Daarnaast is het ook gewoon een letterlijke uitdaging: van hey, laat maar eens zien wat in je zit. Je staat hier ook niet alleen in, maar krijgt van AP de juiste ondersteuning om je daarbij vooruit te helpen.
Heb jij nog een toptip voor (toekomstige) studenten?
Vraag op tijd hulp en durf jezelf openstellen. Ga eens horen bij een medestudent, bij je docent of in een online discussieruimte … Het is niet meer zoals in het middelbaar dat de leerkracht meteen gaat ingrijpen en jou gaat aanspreken. Je moet zelf de stap zetten. Natuurlijk is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker in het begin denk je: ‘Omg, dé lector!’ (lacht) Maar uiteindelijk zijn het ook gewoon maar mensen. Je moet met je lectoren uiteraard wel respectvol omgaan, maar je mag hen echt wel eens een mailtje sturen of aanspreken voor of na de les. Hetzelfde geldt trouwens ook voor je medestudenten. Spreek gewoon eens iemand aan. Door corona is duidelijk geworden hoe groot de nood aan sociaal contact is. Het is zo fijn als iemand naast je komt zitten en bijvoorbeeld zegt ‘Wauw mooie trui, waar heb je die vandaan?’. Gewoon: bam, een complimentje en je bent vertrokken.
Ook het verhaal van onze andere AP-gezichten ontdekken? Dat kan hier.
